Volgens het verstrekte schema van het Amelander Rôggefestival zou het optreden van Fleur al afgelopen moeten zijn. Zodra we het feestterrein betreden, schalt haar stem echter nog over het met kinderen en hun ouders gevulde veld. Gospelkoor Inspirit doet ondertussen dappere pogingen om een meerstemmig tegengeluid te produceren vanaf de andere kant van het weiland. Het Amelander vrouwenkoor wordt begeleid door een driekoppige band. Ondanks de hoog opgestelde microfoons komen de zangstemmen niet over Fleurs ‘Meezingspektakel’ heen. De luidsprekers van Inspirit zijn te bescheiden voor dit openluchtfestival. Het publiek staat dichtbij en moedigt de vocalisten opgezweept door hun enthousiaste dirigent Julia van Houten aan en zingt en klapt mee met onverslijtbare evergreens als ‘Amen’,  ‘Wade In The Water’ en ‘Oh Happy Day’. Enkele krachtige windstoten die het podium enkele uren eerder omver bliezen, hebben de programmering beïnvloed. Hoe dan ook, handig is het niet om deze twee acts op het veld met elkaar te laten wedijveren.

Inspirit
Gospelkoor Inspirit

Vanuit een centraal opgestelde helikopter stuurt DJ-collectief Zeepbellen een gevarieerde muziekmix naar de luidsprekers op het podium. De circustent kondigt de laatste voorstelling aan en de langs het veld opgestelde eet- en drinkcounters (‘Alleen met pin!’) doen goede zaken.

Precies op tijd betreedt Frans Bauer het grote podium. De opgewekte zanger geeft aan dat dit zijn eerste bezoek aan Ameland is. Hij beschrijft zijn ruige overtocht: ‘Ik schoof heen en weer op de boot als een gehaktbal!’ De paar wolkjes die nog boven het podium hingen, verdwijnen vanaf het moment dat zijn succesnummer ‘Heb Je Even Voor Mij’ weerklinkt. De handen gaan de lucht in. Op verzoek van de in stijlvol zwart geklede zanger zet het publiek een polonaise in.

Frans Bauer
Frans Bauer

Securitymedewerkers helpen een in een rolstoel gezeten fan aan een mooie plek vooraan en een jongen in een glimmend rode jas mag de volksvocalist vergezellen op het podium. Bauer zingt zijn eerste hit ‘Als Sterren Aan De Hemel Staan’. De jongen naast hem is niet van plan zijn plaats weer af te staan en Bauer benoemt hem tot ‘De Koning Van Het Feest’. Hij roept het publiek op tijdens het refrein van dit lied allemaal te wijzen naar de koning in zijn rode jas. Na ‘Hoofd, Schouders, Knieën, Teen,’ neemt Bauer een bad in het publiek. Vervolgens heeft hij moeite om het podium weer te beklimmen: ‘Ik probeer al 30 jaar af te vallen.’ Bauer sluit zijn Amelander debuut af door nogmaals ‘Heb Je Even Voor Mij’ te zingen. Voor het almaar groeiende publiek is het halve uur veel te kort en Bauer kan beginnen aan een toegift. ‘Willen jullie een zacht nummer of een harde?’ vraagt hij. ‘Hard!’ brult Ameland. Bauer trekt zijn jasje uit om los te gaan in de heuse Rammstein-cover ‘Du Hast’. Het zal de vele Duitse toeristen op dit eiland als muziek in de oren klinken. ‘De boot wacht wel even op mij’, zegt Bauer als hij ‘Hoofd, Schouders, Knieën, Teen’ ook maar weer inzet.

Ramblin' Boots
Ramblin’ Boots

Zo vakkundig als Frans Bauer een veld vol individuen tot een feestende eenheid weet te smeden, zo onhandig kondigen de leden van Ramblin’ Boots hun nummers aan. De countrymuziek die ze spelen, klinkt echter gebeiteld en aanstekelijk. Na ‘Ring of Fire’ doen ze nog een versie van ‘Country Roads’. Ze zingen de tekst van John Denver, (‘West Virginia’) en niet de versie van de op het nabijgelegen Waddeneiland optredende Hessel (‘West-Terschelling’).

Diep Triest weet het veld prima te bespelen. De in smartlappen grossierende groep heeft dan ook meer dan 25 jaar ervaring. De vocalisten Theo Driessen en Sandy Goeree hebben een indrukwekkend bereik waarmee ze hun aanstekelijke covers gestalte geven. Het repertoire loopt uiteen van André Hazes senior en junior (‘Bloed, Zweet en Tranen’, ‘Leef!’), the Scene (‘Blauw’) en Claudia de Breij (‘Mag Ik Dan Bij Jou’). Ondertussen rijdt een enorme truck met daarop in reuzenletters de naam Queen achterstevoren het terrein op in de richting van het podium.

Diep Triest
Diep Triest

Opvallend is het grote aantal kinderen op het veld, vaak vooraan bij de luidsprekers zonder gehoorbescherming. De wind komt uit noordelijke richting en de temperatuur daalt met ongeveer een graad per uur. Tijdens het optreden van Bökkers besluiten we ons thuis op te warmen. Met een extra hemd, shirt en jas fietsen we zonder de gemeentegrenzen van Nes te overschrijden in het donker over een onverlichte weg. We maken het staartje mee van een optreden van Starstruck. Zanger Marcel lijkt nogal ingenomen met zichzelf en kan maar moeilijk afscheid nemen: ‘Willen jullie meer?’ roept hij. Het publiek reageert lauw en krijgt toch een ingestudeerde toegift. ‘Tot straks in een café ergens in Nes,’ roept Marcel hoopvol als hij eindelijk het podium verlaat.

Queen Must Go On
Queen Must Go On

Tenslotte neemt de Nederlandse tributeband Queen Must Go On het stokje over. Ze starten een show met hits uit de volledige Queen-bandbreedte: van de jaren 70 (‘We Will Rock You’, ‘Somebody To Love’) tot aan de nadagen (‘Who Wants To Live Forever’, ‘I Want It All’). Het charisma van Freddie Mercury is niet te evenaren. Dat is nu eenmaal een handicap waar ook de echte Queen mee te kampen heeft. Als de stembanden van Ward Palmen eenmaal warmgedraaid zijn haalt hij echter wel degelijk indrukwekkend hoge tonen die hij ook lang weet vast te houden.

Na een intiem solo-intermezzo van Palmen waarbij hij een ontroerende versie van ‘Love Of My Life’ laat horen, neemt het enthousiasme op Ameland toe. Met enige digitale hulp durft de groep zelfs ‘Bohemian Rapsody’ aan. Drie feestende dames voor ons besluiten een hoge tafel te beklimmen die niet alleen flink doorbuigt, maar ook vervaarlijk begint te wankelen. De gele hesjes die eerder op de dag nog krachtig ingrepen en mensen met meegenomen huisdieren resoluut terugstuurden, zijn nergens meer te bekennen. Queen Must Go On sluit af met het massaal meegezongen ‘We Are The Champions’. Of de tafel het houdt, wachten we liever niet af. Terwijl DJ Jan Spoor ‘Saturday Night’ van Herman Brood door de nacht laat schallen, zoeken we onze fietsen op. Op de terugweg kijken we vol ontzag naar de vele door Frans Bauer vereeuwigde sterren, die op Ameland zo goed zichtbaar aan de hemel staan.

Queen Must Go On – Radio GaGa Live (fragment):

 

Rôggefestival 5 augustus 2022

Nes, Ameland