North Sea Jazz: nog 5 memorabele momenten te gaan!
- Joris Posthumus Group, Vrijdag 7 juli 2017, Yenisei, 23:15 – 00:30
Onbegrijpelijk dat deze supergroep in zo’n klein zaaltje moest optreden. Alt- en sopraansaxofonist Joris Posthumus nam een album op (Tokyo’s Bad Boys) met Japanse muzikanten die hij in hun thuisland had ontmoet. Vervolgens stak Posthumus zijn nek uit door tenorsaxofonist Yuki Nakae, pianist Shunichi Yanagi, bassist Satoshi Tokuda en drummer Gaku Hasegawa naar Nederland te halen. Het optreden op North Sea Jazz was een energieke hedendaagse interpretatie van het overgangsgebied tussen hardbop en freejazz. De passie straalde van de muzikanten af en je zou wensen dat meer mensen hadden genoten van dit bijzondere project van de Nederlandse saxofonist, componist en bandleider.
- Tord Gustavsen Trio, Zaterdag 10 Juli 2004, Carel Willink Hall, 18:30 – 19:45
Tord Gustavsen werkt regelmatig met zangeressen, maar de subtiliteit van zijn muziek komt nog het meest tot zijn recht in een instrumentale bezetting. Zijn debuut op North Sea Jazz was betoverend. Gustavsen speelde langzaam en bouwde de spanning geleidelijk op. Het was een prachtige mix van Scandinavische volks- en kerkmuziek, jazz en gospel. Bassist Harald Johnsen, en drummer Jarle Vespestad begeleidden respectvol, maar effectief. De Carel Willinkzaal zat verstopt achter de Statenhal waar muren van geluid de bezoekers tegemoetkwamen. De vaak snikhete en benauwde Carel Willinkzaal was muzikaal gezien een oase waar liefhebbers van pianojazz hun dorst konden lessen.
- Medeski, Scofield, Martin & Wood, vrijdag 13 juli 2007, Congo, 22:00 – 23:15
John Medeski, bassist Chris Wood en drummer Billy Martin maken met zijn drieën heerlijk groovende souljazz waar geen eind aan komt, maar dat wil ook niemand omdat ze zo onweerstaanbaar spelen. Dit trio houdt de muziek constant op spanning. Als daar als kers op de taart ook nog gitarist John Scofield aan meedoet, heb je iets bijzonders in huis. Vetter en romiger kan muziek niet worden. Wat een muzikaal feest in de Congo-tent die al was voorverwarmd door de eveneens in deze top 25 genoteerde groep E.S.T.
- Branford Marsalis Quartet ‘A Love Supreme’, zaterdag 15 juli 2006, Amazon, 22:00 – 23:15
Branford Marsalis staat ook in deze lijst met Sting. Marsalis treedt soms met vocalisten op, maar er gaat niets boven zijn eigen kwartet, dat altijd solide speelt. Marsalis prikkelt zijn muzikale partners om tot het uiterste te gaan. Dit kwartet weigert te vertrouwen op routine en speelt elke keer zo gretig alsof ze de wereld nog moeten veroveren. Hetzelfde kon je destijds zeggen van John Coltrane, de grondlegger van A Love Supreme. Branford Marsalis maakte geen kopie van dit meesterwerk, maar toonde zich een geïnspireerde fakkeldrager van Coltrane. De ziel van de jazz leeft nog.
Een. Brad Mehldau Trio, zaterdag 13 juli 1996, Carel Willinkzaal, 18:30 – 19:15
Niets is te vergelijken met het voor de eerste keer ervaren van het Brad Mehldau Trio. Brad Mehldau, Larry Grenadier (bas) and Jorge Rossy (drums) speelden ‘Exit Music For A Film’ en bouwden deze Radiohead popklassieker om tot een jazzkathedraal. Hetzelfde deden ze met al die andere stukken die ze speelden. Heden en verleden, lichaam en geest, gevoel en verstand kwamen samen in golven van geluk. De hemel ziet eruit als de Carel Willinkzaal en Brad Mehldau speelt daar op de vleugel.