Hania Rani (1990) en Dobrawa Czocher (1991) willen met hun debuutalbum als componistenduo hoop en troost bieden in deze donkere dagen. Dat ze een contract kregen aangeboden bij Deutsche Grammophon is in ieder geval al een flinke opsteker voor deze twee Poolse musici.

Pianist Hania Rani en cellist Dobrowa Czocher begonnen aan dit project door middel van online-sessies. Toen ze eenmaal het gevoel hadden op de goede weg te zijn zochten ze elkaar daadwerkelijk op. De composities ontstonden laag voor laag in de studio en toen Rani en Czocher tevreden waren over het resultaat vroegen ze bevriende musici om samen met hen deze nieuwe werken vast te leggen.

Inner Symphonies
Inner Symphonies

Het resultaat is een intrigerende collectie van tien nieuwe stukken waarin muzikale uitersten harmonieus samengaan. De titel van het album Inner Symphonies verwijst naar de kracht van muziek die in staat is om de diepste gevoelens naar boven te halen en die op een podium te presenteren aan de buitenwereld. Die tegenstelling krijgt mooi gestalte in ‘Whale’s Song’. Czocher haalt via haar cello walvisachtige geluiden uit de diepzee naar boven terwijl de klaterende pianoklanken van Rani oceaangolven suggereren.

Veel composities verwijzen naar de relatie van de mens met de natuur. Hoewel de meeste instrumenten op dit album akoestisch zijn, maken Rani en Czocher ook gebruik van elektronische soundscapes. Hun stukken combineren repeterende elementen met gecomponeerde melodielijnen en geïmproviseerde gedeelten. De muziek heeft een zekere dosis melancholie, maar verrast genoeg om niet stil te willen staan en achterom te blijven kijken. Het album eindigt optimistisch met ‘Spring’. Dat is zeker nog geen jubelzang, maar wel een voorzichtige aansporing om je ogen te richten op het licht en verlangend uit te zien naar het lengen der dagen.

Hania Rani & Dobrawa Czcocher
Hania Rani & Dobrawa Czcocher

Inner Symphonies is een geslaagd debuut van het jongste componistenduo ooit gecontracteerd door Deutsche Grammophon. Hania Rani en Dobrawa Czocher, die al sinds hun conservatoriumtijd samen musiceren, verdienen hiermee zeker een plek tussen hedendaagse componisten als Max Richter, Nils Frahm, Ólafur Arnalds en Jóhann Jóhannsson.

‘There Will Be Hope’: