Het allereerste album dat ik kocht, was een langspeelplaat van de gister overleden pianist Jaap Dekker. Op de televisie had ik Dekker zien spelen met zijn Boogie Set. De groep toverde het oubollige kinderliedje ‘In een groen, groen knollenland’ om tot een opwindend en eigentijds boogiewoogie-nummer. Voor de twaalfjarige jongen die ik was, stond vanaf dat moment vast dat Nursery Rhymes mijn eerste plaat zou worden.

Met mijn vader fietste ik naar muziekhandel Poort in Leeuwarden, een zaak met magische aantrekkingskracht waar iedere week de singlehoesjes van de top-tien in de etalage werden opgehangen. Ik had lang gespaard, het was inmiddels al weer maanden geleden dat ik Jaap Dekker op de televisie had gezien en ik wist niets van omloopsnelheden in de muziekindustrie. Nursery Rhymes bleek niet meer voorradig te zijn, wel Honky Tonk Train Arrival. Mijn vader en ik namen plaats aan een luister-bar waar we ieder een losse hoorn tegen onze oren drukten. Mijn vader wist na enkele minuten genoeg en gaf me beide hoorns zodat ik onderdompelde in het magistrale geluid van hamerend pianospel, stuwende drums en gierende gitaren. Mijn vader snuffelde verder rond in de winkel en toen hij terugkwam, riep ik over het harde geluid heen: ‘Laten we deze maar doen!’ De hilariteit in de winkel, waar het kennelijk net stil was, was groot. Mijn vader maakte het me nog lastig door een plaat van fluitist Chris Hinze omhoog te houden, maar mijn besluit stond vast: Jaap Dekker moest het worden.

Nursery Rhymes
Nursery Rhymes

In de loop van de jaren beluisterde ik ook de andere albums van Jaap Dekker en maakte ik kennis met boogie, blues en rhythm’ and blues. Twee jaar na mijn eerste aanschaf presenteerde ik tijdens een klassenavond de Jaap Dekker-story. Aan de hand van fragmenten liet ik mijn klasgenoten horen waar Jaap Dekkers muziek oorspronkelijk vandaan kwam. Mijn liefde voor hamerend pianospel zit diep en muziek waarin de piano een hoofdrol speelt, heeft nog altijd een streepje voor. Met dank aan het zendingswerk van Jaap Dekker.

Jaap Dekker and Fats Domino
Jaap Dekker en Fats Domino

Voordat Dekker het Nederlandse publiek liet kennismaken met boogiewoogie had de pianist, accordeonist, zanger en mondharmonicaspeler aan de weg getimmerd in bands als Les Copains, Moan en Long Tall Ernie and the Shakers. Bert van Rheenen, beter bekend als Op Losse Groeven (later Op Volle Toeren) presentator Chiel Montagne, gaf hem een gouden tip: speel Nederlandse kinderliedjes in je boogiewoogie-stijl. Het resultaat was het genoemde album Nursery Rhymes (1972) met daarop door Jaap Dekkers Boogie Set bewerkte melodieën als ‘In een groen, groen knollenland’ en ‘Roodborstje tikte tegen het raam’.

Zelden hadden deze oude deuntjes zo aanstekelijk, zo opwindend en zo internationaal geklonken. De plaat werd een nummer één hit, bleef nog wekenlang in de albumlijsten staan en Dekkers naam was gevestigd. De opvolgers New Bottle, Old Wine en Honky Tonk Train Arrival waren Amerikaanser van opzet. Dekker speelde ouderwetse boogiewoogie op een eigentijdse manier met elektrische bas, gitaar en stevige drumbegeleiding. Een bijzonderheid van Honky Tonk Train Arrival was de gastrol van wereldkampioen dammen Ton Sijbrands die ook een verdienstelijk bluesgitarist bleek te zijn.

Dekker Plays Domino
Dekker Plays Domino

Samen met Rob Agerbeek (1937) en Rob Hoeke (1939 – 1999) reisde Dekker langs de Nederlandse theaters met het programma The Grand Piano Boogie. Op latere leeftijd studeerde Dekker alsnog af op het Amsterdamse Sweelinck Conservatorium. Ook componeerde Dekker muziek voor films (Een Stille Liefde, 1977) en documentaires.

Jaap Dekker (Doesburg, 12 februari 1947 – Amstelveen, 28 Februari 2020).