In 1992 organiseerde Zoetermeer de internationale tuinbouwtentoonstelling Floriade. De jonge, snelgroeiende gemeente pakte flink uit, op de Floriade waren de nieuwste snufjes te zien op het gebied van natuur, cultuur en techniek. Het tentoonstellingsterrein maakte een jaar later plaats voor de wijk Rokkeveen. Tot op de dag van vandaag zijn er in de Zoetermeerse wijk sporen terug te vinden van de Floriade van 32 jaar geleden. Wandelend door de wijk proberen we de geschiedenis terug te halen.
De Nelson Mandela-brug wordt nog intensief gebruikt, niet alleen door voetgangers. De meeste fietsers hebben niet het geduld om te wachten op de lift en nemen hun rijwiel mee op de hier nauwelijks op berekende roltrappen, wat al binnen enkele minuten hachelijke situaties leidt.
Via het plein van de Verenigde Naties lopen we langs het Dunea-gebouw en het KPN-complex tussen diverse ICT kantoren door, waar ruimte is opengelaten voor pleinen met wilde planten. Hier en daar zien we iemand lopen, op een bankje tussen de plantenbakken zit iemand te bellen. In een vijver aan de Albert Schweitzersingel drijft ‘Arcadian Blind’, een driehoekig kunstobject met foto’s en planten op een houten vlonder. Het is gemaakt door de Amerikaanse kunstenaar Dennis Adams en voor de Floriade aangekocht door de gemeente Zoetermeer met de bedoeling om hier nog jaren te blijven drijven.
In het woongebied van Rokkeveen is het zo mogelijk nóg rustiger dan tussen de kantoren. Voor de meeste huizen staan auto’s geparkeerd, maar op geen enkele manier bespeuren we tekenen van leven. Pas na enkele hoeken omgeslagen te zijn, komen we een mevrouw tegen die haar hond uitlaat. Onze groet blijft onbeantwoord.
Plataanhout, Olmenhout, Okanhout, het bestuderen van de wijk Rokkeveen is als het volgen van een stoomcursus houtsoorten. De rode, gele, groene en blauwe urban villas, zijn een welkome kleurige onderbreking. Vanuit het niets komt een meisje een woning uitgerend. Aan het eind van de straat gekomen trekt ze een zich daar bevindende jongeman woest aan zijn haren. Eindelijk wat drama in Zoetermeer.
Een trap leidt omhoog langs de geluidswal, waar de fiets- en voetgangersbrug Balijbrug op uitkomt. Bovenop de wal is een grote open plek waar tussen 1992 en 1993 de Kolossus van Rob Scholte stond, het zes meter hoge ronddraaiende witte hoofd dat door vernielzuchtige kunsthaters in de hens werd gestoken nog voor de planten aan de open bovenkant de kans hadden gekregen om uit te groeien. De Kolossus was bedoeld voor de eeuwigheid, dat deze plek na dertig jaar nog altijd leeg is, stemt uitermate treurig.
Weer beneden gekomen kiezen we voor een wandeling door het libellenreservaat. Via bruggetjes tussen bloeiende waterlelies door komen we uit bij de voor de Floriade gebouwde Balijhoeve, een horecagelegenheid waar we weer enkele medemensen tegenkomen. Geiten en kinderen krioelen harmonieus door elkaar.
Vanaf hier komen we in een gedeelte dat nog min of meer hetzelfde is als in 1992. Aan het einde van de dijk bij het Kurkhout bevinden zich vier licht beschadigde gepolijste granieten platen, waarop gezandstraalde voorstellingen staan afgebeeld zoals het ontwerp van de Floriade. Het betreft een werk van de Amerikaanse kunstenaar Matt Mullican dat evenals ‘Arcadian Blind’ en de Kolossus was voorbestemd om hier te blijven staan. Dat geldt ook voor ‘Six Milesstones’ met poëtische teksten aan de rand van de Floraplas van de Schotse dichter, kunstenaar en schaapherder Ian Hamilton Finlay.
Een confronterende peilschaal geeft aan hoe ver Zoetermeer onder de zeespiegel ligt en dat zonder kunst- en vliegwerk alles hier vele meters diep onder water zou staan. We kijken uit over de ronde Floraplas met de eilandtreurwilgen in de richting van Victory-Love-Conquest door Paul Perry: drie aluminium kano’s en een van kunststof gefabriceerde vinvis-kaakbeenderen die samen het woord LOVE vormen.
We passeren de door Erik Knippers gemaakte Follies, speelse naar rozen verwijzende bouwwerkjes waarvan een functioneert als brug. Knippers won met zijn ontwerpen in 1989 een wedstrijd onder jonge architecten. Als beloning mocht hij deze Follies voor de Floriade maken en als bonus hebben ze alle drie ook nog eens de tand des tijds doorstaan.
Ook de ‘Mijmerplek’, drie rijen rechtop geplaatste granieten zuilen en een horizontale aan de rand van het Floriadepark bleef overeind. De maker ervan is onbekend. Ten slotte doorkruisen we een rosarium met een prachtig met rozen ingelegd mozaïekbankje waarop we onze vermoeide benen wat rust gunnen.
