Het is me wel eens overkomen dat iemand zich in een openbare gelegenheid vertrouwelijk naar me toeboog en fluisterde: ‘Ik heb een toegangskaart voor Into the Great Wide Open geregeld.’ De enige juiste reactie is buigen van bewondering, want dit lukt vrijwel niemand. Het jaarlijkse festival op Vlieland is ieder jaar binnen enkele seconden uitverkocht en zonder de juiste connecties maak je geen enkele kans op deze uitverkiezing. Toch vraag ik me wel eens af wat er zou gebeuren als je in de betreffende week gewoon een logeeradres regelt op Vlieland.
Hoe dan ook, dit jaar zijn er geen festivals en dus ook geen Into The Great Wide Open. Des te leuker is het om op Vlieland toch verrast te worden door een muzikaal optreden. Dertig jaar geleden ondernam ik voor het eerst de bootreis naar het autoluwe Waddeneiland. Het was tevens de eerste keer dat ik in een tent verbleef. De liefde voor Vlieland is gebleven, van tenten heb ik nooit leren houden.
Deze keer verloopt de bootreis een beetje anders, al is het maar omdat mondkapjes verplicht zijn. Aan boord van de veerboot zijn veel meer mensen dan me lief is, maar eenmaal op het eiland verwonder ik me opnieuw over de leegte, de vroeg bloeiende heidevelden, het ruige duinlandschap en de gigantische blauwe hemelkoepel. Als we langs camping Stortemelk fietsen, horen we muziek. We parkeren de fiets, we wandelen ernaar toe en ons oog valt op twee geopende gitaarkoffers die onbeheerd zijn achtergelaten tegen een duinhelling.
Als we over het randje kijken, zien we duo Tangarine spelen en zingen. Zo’n vijftig mensen, verspreid over de duinpan genieten van dit volledig akoestische optreden. Het betreft een muzikale uitvoering zoals die plaatsvond in de tijd dat er van stroom geen sprake was. De late avondzon zet de twee Asser artiesten in een warm-rode gloed, die mooier en echter is dan welke theaterverlichting ook. De jongens zingen prachtig tweestemmig en ook hun gitaren vullen elkaar heel natuurlijk aan. Voor iedereen is dit een bijzonder moment na zoveel maanden verstoken te zijn van levende muziek. De muzikanten geven aan hoe blij ze zijn weer te kunnen spelen en ook het publiek lijkt meer dan ooit op te gaan in dit moment. Tangarine speelt niet alleen eigen werk, ook covers komen voorbij zoals het fijne ‘I shall be released’ met de toepasselijke tekstregels: ‘I see my light come shining / From the west down to the east / Any day now, any day now / I shall be released’.
‘Our House’ (in DWDD):