Niet alleen lijkt het geluid van de viool op de menselijke stem, deze instrumenten hebben nog een andere eigenschap met mensen gemeen: ze houden niet van stilzitten en opgesloten zijn. Toch is dat het lot van veel Stradivarius-violen: te duur geworden voor veel musici komen ze in handen van vermogende beleggers die de kostbare instrumenten decennialang opbergen in een kluis.

Janine Jansen kreeg tijdens het maken van haar nieuwste album de kans om twaalf zeldzame Stradivarius-violen te bespelen. Dat was naast de lockdown te danken aan een hulpvaardige Londense vioolhandelaar die tevens een documentaire maakte rondom dit ambitieuze project. Jansen zegt dat ze de instrumenten goed van elkaar kan onderscheiden, voor normale stervelingen is dat echter niet weggelegd.

Janine Jansen
Janine Jansen

Wat overblijft is de vaststelling dat dit nieuwe album, waar het publiek zes jaar op heeft moeten wachten, prachtig is. Ondanks de twaalf verschillende instrumenten vormen de vijftien stukken die Jansen uitkoos een eenheid. Een Stradivarius mag dan een ziel hebben, niemand is in staat die ziel zo veelkleurig tot zijn recht te laten komen als Janine Jansen. De Brits-Italiaanse dirigent en pianist Antonio Pappano is Jansens gedroomde begeleider op de vleugel. Dit is kamermuziek op zijn best. Het duo weet de klankrijkdom van de romantiek optimaal te benutten op topinstrumenten die in alle rust zijn opgenomen met de meest inventieve technische mogelijkheden van nu.

Album Cover
Album Cover

Het album opent onstuimig met Manuel De Falla’s ‘Danse espagnole’ in een arrangement van Fritz Kreisler. Daarna spelen ze onder meer een huiveringwekkend mooie uitvoering van ‘Romance Op. 22/1’ van Clara Schumann en een meeslepende vioolversie van het langzame deel van de Cellosonate van Sergej Rachmaninov.

Jansen en Pappano sluiten lichtvoetig af met een weemoedige versie van de uit de musical Roberta afkomstige jazzstandard ‘Yesterdays’. Tijdens het spelen merkte Jansen dat de violen dankzij haar menselijke warmte steeds beter gingen klinken. Het is dan ook een treurige gedachte dat enkele van deze instrumenten inmiddels weer achter slot en grendel liggen bij hun rijke eigenaren in Hongkong of Dubai.