Afgelopen weekend bood Ahoy Rotterdam onderdak aan de 43ste editie van North Sea Jazz, het grootste indoor jazzfestival ter wereld.
Cameron Graves en zijn trio openden het festival in de Congo-tent. Graves en zijn mede-muzikanten vermengen klassiek pianospel met opwindende jazz en heavy nu-metal. Tijdens eerdere edities speelde Graves met de inmiddels legendarische Kamasi Washington, maar dit was zijn overtuigende eerste eigen optreden op het festival.
De organisatie gaf Philip Rüttger opdracht tot het schrijven van een vrije compositie. Pianist/componist Rüttgers en zijn orkest gaven een ruimtelijke draai aan de sprookjes van Hans Christian Andersen. Het liep uit op een fascinerende combinatie van gecomponeerde klassieke muziek, rock-elementen en projecties van sterren en planeten in het universum achter de hoofden van de musici.
‘Artist in Residence’ Michael League begon zijn drie dagen durende muzikale reis in Rotterdam met zijn groovy band Snarky Puppy en het grote maar soepel spelende Metropole Orkest onder leiding van Jules Buckley. Naast muziek van hun Grammy-winnende album Sylva speelden ze nieuwe composities.
De opwindende New British Invasion met Londense muzikanten als Shabaka Hutchings, Moses Boyd en Nubya Garcia krijgt veel aandacht deze dagen, maar ook de tachtigjarige saxofonist en fluitspeler Charles Lloyd wist zijn publiek te verrassen met puur muzikaal speelplezier. Lloyd die ooit voorman was van de free jazz beweging, legde heerlijke grooves neer met begeleidingsband the Marvels. Zijn gitarist Bill Frisell weet zelfs het eenvoudigste muzikale schema een scherpe rand te geven.
Nieuwkomer de Zuid-Afrikaanse gitarist Vuma Levin speelde aanstekelijke polyritmische structuren met zijn Nederlandse kwintet. Veel van zijn composities waren nieuw. In oktober duikt de groep de studio in om een nieuw album te maken.
Het legendarische hiphop-ensemble The Roots nodigde enkele opwindende muzikale vrienden uit zoals organist Cory Henry, gitarist Gary Clark en performer Bilal. Hun show was zo populair dat veel bezoekers moeite hadden om de zaal in te komen.
Pianist Tord Gustavsen, drummer Jarle Vespestad en zangeres Simin Tander brachten huiveringwekkend mooie jazzuitvoeringen van Noorse kerk- en volksmuziek. Ze sloten de vrijdagavond af met een hoopvol begrafenislied: Castles in Heaven.
Zaterdag
Ezra Collective trapte de zaterdagavond af op North Sea Jazz. De groep vormt een onderdeel van de opwindende Londense jazz scene. Dit Britse collectief brengt een fijne mix van jazz, afrobeat, grime en reggae. De broers TJ en Femi Koleose zijn op bas en drum de creatieve en ritmische motor van de groep.
The Quartet bestaat uit muzikanten van verschillende generaties uit uiteenlopende genres. Saxofonist Benjamin Herman, pianist Peter Beets, bassist Ernst Glerum en de levende legende drummer Han Bennink brachten een prachtig eensgezind eerbetoon aan de avontuurlijke muziek van de Nederlandse componist en bandleider Misha Mengelberg (1935-2017).
Tenorsaxofonist Nubya Garcia was met voorsprong de coolste dame op dit festival. Garcia is de onbetwiste frontvrouw van de hedendaagse Britse urban jazz. Ze integreert de muziekstijlen waarmee ze opgroeide (gospel, soul en Latin) in een ultrahip clubgeluid.
Philip Catherine vierde zijn 75ste verjaardag op het festival. Hij stelde een grote band samen met creatieve muzikanten en maar liefst twee vleugels. De pianisten Bert van den Brink en Nicola Andrioli verrasten het publiek (en hun medemuzikanten!) met mooie lang uitgesponnen intro’s en inventieve collectieve improvisaties.
Drummer en bandleider Moses Boyd speelde energieke elektronische stadsmuziek met zijn groep the Exodus in de Darling die deze avond dienst deed als volledig Britse ontmoetingsplek.
GoGo Penguin begon in een introspectieve klassieke pianostijl maar schakelde al snel over op energieke rock en aanstekelijke triphop. Het trio speelt hallucinerende muziek van het succesvolle album Man Made Object. Achterin de Darling lagen de mensen inmiddels op hun rug te mediteren.
Het publiek in de Hudson gaf de legendarische free spiritual jazzveteraan Pharao Sanders een terechte staande ovatie. Op zijn 78ste oogde de kleurrijk geklede saxofonist breekbaar, maar zijn toon is nog onverminderd krachtig.
Een saxofoon, een tuba en twee drum kits zijn genoeg voor Sons of Kemet om de Darling volledig uit zijn dak te laten gaan. De excellente Londens muzikanten weten met behulp van minieme middelen een opwindende sfeer neer te zetten.
Dulfer Plays Blues is een gloednieuw project van saxofonist, auteur, organisator en jazzpromotor Hans Dulfer. De groep bracht een welverdiend eerbetoon aan bluesgenie Lead Belly (1885-1949). Kim Hoorweg, Koen Schouten, Jerôme Hol, Bas van Lier, Eric Barkman & Cyril Directie reizen met deze onderhoudende, lichtvoetige, maar ontroerende show langs de theaters het komende seizoen. Dulfers bluesband sloot de zaterdagavond af met een welgemeend: ‘Good Night Irene.’
Zondag
De Noorse trompettist, multi-instrumentalist en bandleider Mathias Eick combineerde lyrische jazz met melancholische volksmuziek in de Hudson. Eick en zijn medemusici concentreerden zich op de sferische composities van hun meest recente album Ravensburg.
Op zaterdagavond stond Nile Rodgers op het Nile podium. Zondag speelden John Scofield, John Medeski, Scott Colley en Jack DeJohnette muziek van hun Hudson-album in de Hudson deze zondag. ‘Ik ben blij dat jullie hier zitten en dat jullie niet naar het voetbal kijken (finale WK),’ merkte Scofield op. Voetbal leek ineens zo triviaal met deze legendes op het podium. De Hudsonshow was het hoogtepunt van deze 43ste editie. De vier jazzgiganten gebruikten muziek uit de jaren zestig als beginpunt voor bedwelmend mooie improvisaties. Hun meeslepende uitvoering van Joni Mitchell’s ‘Woodstock’ sloot deze indrukwekkende en ontroerende set af.
Trompettist Eric Vloeimans, pianist Jeroen van Vliet en klarinettist Kinan Azmeh meanderden op een elegante manier tussen klassiek, jazz en wereldmuziek door. De Oostelijke Levanter-wind verwarmde de Hudson. ‘Ik hoop dat u net zo gelukkig wordt van onze muziek als dat wij al zijn,’ zei Eric Vloeimans.
De Amerikaanse tienerster Khalid maakte totaal geen contact met zijn publiek. Hij gedroeg zich alsof hij voor een zaal stond met 16-jarige meisjes. Nee, Khalid dit is een kritisch jazz publiek dat je eerst moet veroveren!
Pharell Williams begon zijn show in Rotterdam met: ‘Hallo Amsterdam!’ Toen hij zich zijn fout realiseerde, bood hij zijn excuses aan door de naam van de havenstad eindeloos te herhalen. N.E.R.D. weet hoe je een grote zaal moet vermaken en dat is ook precies wat de Amerikanen deden.
Vijay Iyer en zijn sextet bleven lang werken aan hun geluid. Toen ze na een vertraging begonnen, bleven ze ontevreden. In de zaal was weinig van de geluidsproblemen te merken: hun ingenieuze, groovy muziek klonk uitstekend.
Nadat saxofonist Joshua Redman een week lang met het Billy Hart-kwintet had gespeeld in the Village Vanguard in New York was hij zo opgetogen over de samenwerking dat hij die voort wilde zetten. De hierop volgende Europese tour bracht hen naar Ahoy. De inventieve musici Ethan Iverson (piano), Ben Street (bas), Billy Hart (drums) en Joshua Redman sloten de 43ste editie van North Sea Jazz waardig af.