Op deze zeer regenachtige zaterdag in november belandde ik op het vijfde Rockit Festival in de Groninger Oosterpoort. Het eerste optreden deze dag kwam van het verrassend subtiel klinkende Finse kwartet van alt- en baritonsaxofonist Linda Fredriksson dat muziek maakte gebaseerd op natuurlijke geluiden. Zulke intieme kamerjazz had ik niet verwacht in een zaal waar het publiek geen mogelijkheid had om te zitten.
Steviger ging het er aan toe bij het Londense project DoomCannon van componist, producer en multi-instrumentalist Dominic Canning. De talentvolle Britse musici brachten de Endeavorzaal lekker op temperatuur.
Het duo Domi en JD Beck riepen een jaar geleden op dit festival hier en daar wat vraagtekens op. Hoe serieus moesten we deze Amerikanen nemen? Het magistrale Metropole Orkest onder de bezielende leiding van Jules Buckley gaf de stukken deze keer meer kleur en structuur. Conclusie: met deze musici valt zeker niet te spotten.
Yuri Honing had door omstandigheden enkele wijzigingen in zijn Peace Orchestra aangebracht, waaronder bassist Glenn Gaddum, die voor het eerst meedeed (en volgens de bandleider zeker niet voor het laatst). Honing gaf zijn medemuzikanten alle ruimte om te excelleren, waar ze dankbaar gebruik van maakten.
De groep van drummer Sun-mi Hong slaagde er als een van de weinige acts in om het publiek in de Oosterpoort echt stil te krijgen. Het Sun-mi Hong Quartet speelde een prachtige set waarin muzikale verfijning en puur speelplezier hand in hand gingen.
Cécile McLorin Salvant zette samen met haar veelzijdige band een overrompelende performance neer waarin Franse chansons, Kurt Weil-achtig vaudeville-repertoire en jazzimprovisaties in elkaar overvloeiden. Met haar humor en haar innemende persoonlijkheid veroverde ze de tot aan de nok gevulde Challengerzaal.
Marcus Miller opende krachtig met zijn groovy door de basgitaar gedomineerde funkriffs. In ‘Mr. Pastorius’ verbond hij de twee jazzgrootheden Jaco Pastorius en Miles Davis aan elkaar. De Marcus Miller band bouwde het nummer, dat hij met Davis opnam voor diens album Amandla (1989) uit tot een speels geraffineerde blues waarvan je hoopte dat die nooit meer zou eindigen.
De meeste foto’s zijn van mezelf, die van Cécile McLorin Salvant, Sun-mi Hong Quartet en Domi & JD Beck zijn gemaakt door Niels Knelis.
