Rotterdammers hebben lang moeten wachten op een goede metroverbinding met ‘hun’ strand. Inmiddels is het mogelijk om op station Coolhaven in te stappen en een half uur later de poortjes van het gloednieuwe station Hoek van Holland Strand te passeren. Slechts enkele meters scheiden dan nog van het zomerse zandstrand en het zoute zeewater.
Ons vaste lunchadres blijkt helaas niet meer te bestaan. Dechi Beach is vertrokken als een stille vriend, zonder afscheid te nemen. De relaxte sfeer van het restaurant waar ik meestal een onweerstaanbaar ‘trio van vis’ bestelde (die niet op de kaart stond), heeft plaatsgemaakt voor het no-nonsense concept van R Port.
We besluiten plaats te nemen op enige afstand van de openstaande deur. Pas na enige tijd krijgt iemand in de gaten dat in deze uithoek klanten zitten. De menukaart verwelkomt ons met de aanhef: ‘Rusty motherfucker, goed dat je er bent!’ Het duurt lang voordat we onze bestellingen kunnen plaatsen: een ‘Don’t leave it to salmon else’ (Italiaanse bol met ei, gerookte zalm, roomkaas, ui, kappertjes, honing-mosterddressing) en een ‘Living the green life’ (grof gesneden brood, avocado mash, walnoten, kwartelei, radijs met granaatappelpitten). Tijdens het wachten krijgen we een kijkje achter de schermen van de ‘open keuken’ van de strandtent. De eigenaar spoort zijn personeel in niet mis te verstane bewoordingen aan tot spoed: ‘Schiet es op, tafel drie wacht al twintig minuten op zijn braadworst!’
Naast ons strijkt een kinderrijk gezin neer. Even overwegen we of we ze zullen waarschuwen voor de lange wachttijden en besluiten dat niet te doen. De ouders houden de moed erin met raad- en doorfluister-spelletjes waarvan het niveau met de minuut daalt (‘Mama heeft een dikke kont’). Het grote terras loopt inmiddels behoorlijk vol en ook in een zijzaal maakt een omvangrijke groep zijn opwachting. De eigenaar duikt op in de keuken, waar hij voordoet hoe je tempo maakt, hij klapt ongeduldig in zijn handen en serveert eigenhandig drankjes op het terras, zijn personeel nauwgezet gadeslaand. Terwijl de jongeman die ons de lang verwachte lunch komt brengen zich verontschuldigd voor de vertraging, roept de eigenaar naar de serveerster die een praatje maakt met enkele gasten: ‘Doorwerken, je bent hier niet voor je lol!’
De ‘Don’t leave it to salmon else’ is lekker en ook de ‘Living the green life’ wordt zo te zien met smaak weggewerkt.