Robby Krieger (1946), gitarist van de roemruchte Amerikaanse rockband the Doors (1965 – 1971), verlegt op zijn nieuwste album zijn muzikale koers. De gospel- en soulinvloeden van the Soul Savages verrijken zijn gitaar- en sitarspel en geven de nog altijd zonder plectrum spelende Krieger vleugels. In 2021 voltooide de gitarist zijn memoires waarin hij op een ontnuchterende manier afrekent met de vele mythische verhalen over the Doors en de door de dood geobsedeerde jong gestorven zanger Jim Morrison (1943 – 1971). We spreken Krieger via een zoomverbinding. De gitarist wordt gesouffleerd door zijn vrouw Lynn met wie hij al sinds de jaren zestig samen is.
Hoe is uw samenwerking met the Soul Savages begonnen?
Krieger: ‘Tijdens de pandemie nodigde ik deze muzikanten, die in de buurt van mijn Love Street Studio in Glendale, California wonen, uit om te komen jammen. Dat beviel zo goed dat we besloten enkele nummers op te nemen.’
Bestond the Soul Savages als band al?
‘Nee, die naam hebben we ter plekke bedacht. Toetsenist Ed Roth, bassist Kevin Brandon en drummer Franklin Vanderbilt leerden spelen in de kerk. Ze voegen aan mijn muziek een warm gospel- en soulgevoel toe. Als muzikant hebben ze hun sporen ruimschoots verdient bij artiesten als Lenny Kravitz, Aretha Franklin, Stevie Wonder, James Brown en Michael Jackson.’
Krieger & the Soul SavagesInmiddels heeft ook drummer Franklin Vanderbilt zich op de lijn gemeld. Hoe is het voor hem om met de legendarische gitarist uit de sixties op te treden?
Vanderbilt: ‘Het is voor ons allemaal een bijzondere ervaring. We hebben het gevoel dat het spel van Robby door de jaren heen rijker is geworden en meer verdieping heeft gekregen.’
Hoe goed kende u Kriegers muziek voordat u met hem ging werken?
‘Ik had een oom die regelmatig ‘Riders On The Storm’ van the Doors draaide. Dat nummer associeerde ik met een bepaalde geur bij hem thuis, die achteraf de geur van cannabis moet zijn geweest.’
Vanwaar jullie keuze voor instrumentale muziek?
Krieger: ‘We willen de muziek voor zichzelf laten spreken, dat geeft ons meer vrijheid. Bovendien is het mijn wens om ooit nog eens een instrumentale hit te scoren.’
Niet alleen soul en gospel drukken een stempel op dit album ook de invloed van Indiase muziek is onmiskenbaar: Krieger bespeelt een elektrische sitar en er zijn Indiase tabla’s te horen. Hebben the Soul Savages ook belangstelling voor oosterse muziek?
Krieger: ‘De tabla’s worden bespeeld door gastmuzikant Rock Deadrick. Die Indiase muziek is vooral mijn persoonlijke fascinatie. Een van mijn favoriete albums is Ravi Shankar Live in Londen. Ik ben ooit begonnen als flamencogitarist, daarna wakkerde Ravi Shankar mijn interesse voor de muziek en de cultuur uit India aan.’
Houdt u zich ook bezig met meditatie?
‘Zeker, dat deed ik al voordat ik in the Doors zat. Sterker nog: Doors-drummer John Densmore, Doors-toetsenist Ray Manzarek en ik liepen elkaar tegen het lijf tijdens een bijeenkomst van de Students’ International Meditation Society bij de Maharishi in Los Angeles. Ik mediteer nog altijd, het is voor mij een goede manier om tot rust te komen.’
Is het toeval dat de klank van de toetsen op het nieuwste album sterk doen denken aan de klank van Ray Manzareks keyboard ten tijde van the Doors?
‘Dat is toeval, maar wel een prachtig toeval.’
Kunt u zich het enige Nederlandse optreden van the Doors in het Amsterdamse Concertgebouw op 14 september 1968 nog herinneren?
‘Absoluut. Jim Morrison had die middag een stuk hasj opgegeten en dat viel niet goed. Voordat we het podium opgingen, werd hij door een ambulance afgevoerd. Ray en ik hebben vervolgens de vocalen waargenomen. Van te voren vroegen we aan het publiek of ze hun geld terug wilden of dat we het zonder Jim zouden doen. Gelukkig wilde iedereen dat het optreden doorging. Het publiek was na afloop zelfs enthousiast. Het Nederlandse publiek was kennelijk vooral op de muziek gericht en niet zozeer op het spektakel erom heen en dat deed ons goed. Al was ik wel blij dat Jim er bij het eerstvolgende optreden in Kopenhagen weer gewoon bij was.’
The Doors in het Concertgebouw te Amsterdam, 14 september 1968
Naast Morrison was u één van de tekstschrijvers van the Doors (de royalty’s van ‘Light My Fire’ verzekeren Krieger van een zorgeloze oude dag). Over de tekst van ‘Tell All The People’ was destijds veel discussie, met name over de regels: ‘See me growing / get your guns’. Op wie waren uw wapens gericht?
‘Dat fragment ging over de groeiende protestgeneratie die zich verzette tegen de toenmalige Amerikaanse regering vanwege de oorlog in Vietnam. Maar, zo serieus nam ik mijn teksten niet hoor. Het ging me doorgaans meer om de klank van de woorden dan om de betekenis. Als ik een nummer schreef, begon ik bijna altijd met de muziek.’
Set the night on fire
In zijn samen met auteur Jeff Alulis geschreven memoires Set the Night On Fire: Living, Dying, and Playing Guitar With the Doors neemt Krieger duidelijk afstand van eerdere pogingen tot Doors-geschiedschrijving. De twee boeken van drummer John Densmore zijn volgens Krieger geschreven vanuit verbittering. Toetsenist Ray Manzarek zou in zijn boek Light My Fire, My Life With The Doors (1999) het mythische vuurtje rond Morrison onnodig opgeblazen hebben. Zo verspreidde Manzarek het gerucht dat Morrison nog in leven zou zijn. Krieger kraakt echter vooral de sensationele Doors-biografie No One Here Gets Out Here Alive (1980) van Jerry Hopkins en Danny Sugerman en de daarop gebaseerde film The Doors die Oliver Stone in 1991 maakte. ‘Ik hoop dat als de mensen over enkele decennia naar the Doors luisteren, ze alle onzin die er over de groep is verteld zijn vergeten en dat de kracht van de muziek is over gebleven,’ schrijft Krieger in het boek waar hij zo’n twintig jaar aan werkte. De lezer moet uiteindelijk concluderen dat Morrison meer had gehad aan een goede psychiater dan aan alle medicatie die hij zelf bij elkaar scharrelde.
Het relatief korte succes van the Doors werd nooit meer geëvenaard. Krieger en Manzarak speelden nog een tijd in een Doors-tribute band en maakten ruzie met Densmore over de naam daarvan. Na de dood van Manzarek in 2013 begroeven Krieger en Densmore de strijdbijl. Krieger speelde daarnaast in zijn eigen Robby Kriegerband waarin zijn enige zoon Waylon zong.
Een ander talent van Krieger is beeldende kunst. Zijn kleurige schilderijen met titels als ‘Evolution’ en ‘The Ritual Begins At Sundown’ stralen dezelfde geïmproviseerde levenslust uit als zijn muziek. Op de website artforacause.net zijn afdrukken van deze werken te bestellen. De opbrengst is bestemd voor een goed doel naar keuze.
‘The Ritual Begins At Sundown’ door Robby Krieger
Op de cover van uw nieuwste album staat de afbeelding van het schilderij ‘Parrot Explosion’. Hoe lang houdt u zich al bezig met beeldende kunst?
‘Mijn moeder schilderde en zij heeft het mij geleerd. Dertig jaar geleden heb ik het weer opgepakt en ik doe het met veel plezier. Onlangs heb ik een serie Gibson-gitaren geschilderd die ook op de website komt te staan.’
Zijn Robby Krieger en the Soul Savages binnenkort te bewonderen op een van de Europese festivals?
‘Als ze ons een goede prijs betalen, komen we!’
Robby Krieger & The Soul Savages
Robby Krieger – Players Club
Robby Krieger & Jeff Alulis – Set the Night On Fire: Living, Dying, and Playing Guitar With the Doors. Bay Back Books 432 blz. €14,99 (Paperback)
Foto Robby Krieger: Jill Jarrett